Ώρα να κοιτάξουμε τον Γρηγόρη στα μάτια

67 χρόνια συμπληρώνονται από την ιστορική 3η Μαρτίου 1957, κατά την οποία ο γενναίος των γενναίων του αδούλωτου Κυπριακού Ελληνισμού προτίμησε να γίνει ολoκαύτωμα λευτεριάς, παρά να ζει γονατιστός κι εξευτελισμένος. Εκεί ψηλά, στις πυκνόφυτες βουνοπλαγιές του Μαχαιρά σε ένα μικρό κρησφύγετο, ο Ζήδρος μας, ο καπετάνιος μας, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, πρoοέτασσε στους στυγνούς αποικιοκράτες και στους χιλιάδες Βρετανούς στρατιώτες που περικύκλωσαν την περιοχή μετά από προδοσία, το σύγχρονο «Μολών Λαβέ». Εμφορούμενος από τα ακατάλυτα ιδανικά της γενναιοψυχίας και της φιλοπατρίας του ένδοξου βασιλιά Λεωνίδα της Αρχαίας Σπάρτης, ο εκ Λύσης Κύπρου ορμώμενος έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού αφουγκράσθηκε τον παλμό των αγωνιζομένων για ελευθερία Κυπρίων, στέλλοντας σε κάθε γωνιά της σκλαβωμένης Κύπρου το μήνυμα, πως του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.

Η φετινή επέτειος της ιστορικής θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου βρίσκει για άλλη μια χρονιά τον Ελληνισμό της Κύπρου σε κατάσταση εθνικής απονεύρωσης και πρωτοφανούς κοινωνικής κατάπτωσης, με τους κομματικούς ηγέτες να αλληλοσπαράζονται ενόψει των επικείμενων εκλογών για ανάδειξη των αρχόντων της υπό μεταρρύθμιση Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της εκλογής των εκπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωκοινοβούλιο. Δυστυχώς, η εθνική ενότητα και η λαϊκή ομοψυχία παραμένουν γράμμα κενό σε μια περίοδο που ο Ερντογανικός επεκτατισμός δείχνει ακόμη περισσότερο τα δόντια ενόψει μάλιστα της επικείμενης επανέναρξης του διαλόγου για το χρονίζον κυπριακό ζήτημα.

Στην Αθήνα τα πράγματα χειροτερεύουν, καθώς οι πολιτικές ηγεσίες, αντί να μονοιάσουν χαράζοντας πανεθνική στρατηγική για αντιμετώπιση των νεο-οθωμανικών επιβουλών, ασχολούνται με τα «οπίσθια» και τα ομοφυλοφιλικά τους σύνδρομα. Την ώρα που ο Ερντογανικός παραλογισμός απειλεί ευθέως να θέσει υπό ομηρεία ολόκληρη την Κύπρο, διεκδικώντας ταυτόχρονα διαμοιρασμό του Αιγαίου και του υποθαλάσσιού μας πλούτου, οι κομματικοί ηγέτες αρκούνται στο να θωπεύουν τον αιώνιο εχθρό που εξακολουθεί να ασελγεί επί των ιερών και οσίων του έθνους μας.

Μέσα σε αυτό το απαισιόδοξο σκηνικό καλούμε τις πολιτικές ηγεσίες σε Λευκωσία και Αθήνα να προχωρήσουν χωρίς μισόλογα και αμφιταλαντεύσεις στη χάραξη πανεθνικής γραμμής τόσο στο Κυπριακό, όσο και σε όλα τα μείζονα εθνικά θέματα. Ας συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, και εδώ και στην Αθήνα, πως οι νεο-οθωμανοί της Άγκυρας δεν αστειεύονται. Τουναντίον, καραδοκούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρον τις συντελούμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις για να μας φέρουν προ νέων τετελεσμένων, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα των πανηγυρικών εορτασμών τους για τα 50χρονα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Οι καιροί ου μενετοί. Λευκωσία, Αθήνα και απανταχού Ελληνισμός έχουμε χρέος να αφήσουμε κατά μέρος τους όποιους εφησυχασμούς, ορθώνοντας ανάστημα μέσα στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι, διαμηνύοντας σε Ανατολή και Δύση πως η εθνική μας αξιοπρέπεια δεν παζαρεύεται. Ούτε η ανεξαρτησία και η εθνική μας κυριαρχία εκχωρούνται χάριν μιας κάλπικης ειρήνης.

Η βαριά κληρονομιά που μας άφησε ο Σταυραετός του Μαχαιρά μάς υπαγορεύει να αγωνιστούμε αταλάντευτα για τον τερματισμό της κατοχής, τη διαφύλαξη της ενότητας του κράτους και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του κυπριακού λαού. Με σωφροσύνη, εθνική αυτογνωσία, πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας αλλά και διεκδικητικό πραγματισμό, καλούμαστε να πράξουμε στο ακέραιο το καθήκον μας έναντι στην τρισχιλιετή ελληνική μας ιστορία. Με το βλέμμα στραμμένο στις αετοφωλιές του Μαχαιρά και το μυαλό να στριφογυρίζει στον βουβό Πενταδάκτυλο, η Ιστορία κτυπά την πόρτα μας και μας καλεί να επιμείνουμε στην εξεύρεση λύσης δίκαιης και δημοκρατικής, με πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου. Προς τούτο, τεράστιες είναι οι ευθύνες τόσο της νέας διακυβέρνησης υπό τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, όσο και του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεώργιου. Και οι δύο καλούνται, σε αγαστή συνεργασία με την Ελλάδα, να θέσουν τους Ευρωπαίους εταίρους προ των ιστορικών ευθυνών τους, φράσσοντας τον δρόμο στον Ισλαμοφασισμό που απειλεί πλέον σοβαρά τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τις όπου Γης χριστιανικές κοιτίδες.

Μοναδικός κριτής όλων μας, λαού, Εκκλησίας και Πολιτείας, ο Γρηγόρης της Κύπρου και του Ελληνισμού, που μας παρακολουθεί από το Πάνθεον των Αθανάτων. Το πρότυπο ήθους, φιλοπατρίας, αξιοπρέπειας, ευτολμίας και λεβεντιάς του Γρηγόρη Αυξεντίου είναι η βαριά παρακαταθήκη, την οποία έχουμε καθήκον να τιμήσουμε.

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού