Ο εκμαυλισμός της νεολαίας

Ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων είναι η προαγωγή στη διαφθορά των συνειδήσεων (μούλιασμα - μούσκεμα δηλαδή).

Η νεανική παραβατικότητα, τα περιστατικά της οποίας παρακολουθούμε να αυξάνονται καθημερινά, είναι αποτέλεσμα αυτού του εκμαυλισμού, που δεν προτίθεμαι να καταγράψω με λεπτομέρεια.

Ποιοι, όμως, απονεύρωσαν τη νεολαία μας;

Αλλά όταν φθάσαμε στο σημείο μαθητές να πυρπολούν σχολικές αίθουσες, τι άλλο θα πρέπει να αναμένουμε;

Και το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με την τοποθέτηση φωτογραφικών μηχανών (καμερών) ούτε με την τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων και τη μετατροπή των σχολικών κτηρίων σε «απόρθητα φρούρια».

Η σημερινή νεολαία με ποια ιδανικά διαπαιδαγωγείται και ανδρώνεται; Μήπως με αυτά του Πετράκη Γιάλλουρου και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και όλων των άλλων μαθητών - ηρώων, οι φωτογραφίες και οι προτομές των οποίων θα έπρεπε να κοσμούν όλα τα σχολικά κτήρια για να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση;

Η συμβολή της νεολαίας και ιδιαίτερα της μαθητιώσας έγραφε λαμπρές σελίδες στον Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-59). Η ΑΝΕ (Άλκιμη Νεολαία της ΕΟΚΑ) ήταν η έπαλξη και το προπύργιο αυτού του Αγώνα.

Τη συμβολή της σε αυτούς τους αγώνες υμνεί ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, Γεώργιος Γρίβας Διγενής, στο αποχαιρετιστήριο διάγγελμά του προς αυτήν τη νεολαία με τη λήξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ.

Έλεγε, λοιπόν, ο Διγενής τα ακόλουθα:

«Σε καμάρωνα. Σε θαύμαζα. Η ψυχή μου εσκίρτα στην ορμή των εθνικών εκδηλώσεών σου. Ένοιωθα τον παλμό σου, ο οποίος με έσπρωχνε στας πιο τολμηράς αποφάσεις μου, γιατί ήξερα πως θα σε εύρισκα πάντα πλάι μου εκτελεστήν πιστόν αλλά και τολμηρόν. Χάραξες τον δρόμον που πρέπει να ακολουθή η νεολαία στους αγώνες του Έθνους. Το παράδειγμά σου θα εμπνέη τας επερχόμενας γενεάς. Η Κύπρος, ο Ελληνισμός και εγώ ο Αρχηγός σου, σε καμαρώνουμε. Σε λίγο με πόνον θα σε αποχωρισθώ. Σου αφήνω όμως μια υποθήκη την οποίαν πρέπει να τηρήσης.

»Με την κατάπαυσιν του μαχητικού αγώνος η αποστολή σου δεν τελείωσε. Τώρα αρχίζει ο ειρηνικός αγών διά την αξιοποίησιν όλων εκείνων που απεκτήσαμεν με αίμα. Προσηλωμένος πιστά στην ιδέα της Πατρίδος ηνωμένοι με συμπαγείς τάξεις, πειθαρχημένοι σαν στρατιώται της Πατρίδος. Όπως φάνηκες γενναία στην δυναμικήν αναμέτρησιν με τον δυνάστην, έτσι πρέπει να φανής τολμηρή, πειθαρχημένη, εργατική στην αναμέτρησιν με τας δυσκολίας της δημιουργίας του νέου κράτους για την ειρηνική επιβίωσιν.

»Σε ευχαριστώ, σε συγχαίρω, σε θαυμάζω για το έργο που επιτέλεσες μέχρι σήμερον. Θα ζήσω με την ελπίδα ότι κάποτε θα επιστρέψω στην Κύπρον για να σε καμαρώσω και πάλιν και να ξαναζήσω μέσα στην ατμόσφαιρα των εθνικών παλμών σου. Και η ημέρα αυτή θα είναι η ευτυχέστερη της ζωής μου.

»Σε αποχαιρετώ, αφήνοντάς σου όλη την αγάπη μου».

*Πρώην συνδικαλιστής