Ιδού οι άριστοι των αρίστων κύριε Πρόεδρε

Στις 7 Φεβρουαρίου 1956 γιορτάζουμε, ναι , γιορτάζουμε γιατί περί γιορτής πρόκειται, τα 68χρονα της επετείου της θυσίας του γενναίου των γενναίων της σύγχρονης Ελληνικής νεότητας Πετράκη Γιάλλουρου. Ήταν ο πρώτος μαθητής της ΕΟΚΑ που πότισε με το αίμα του το δένδρο της πανώριας λευτεριάς μιας λατρευτής πολυβασανισμένης Ελληνικής πατρίδας. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά ξανθά μαλλιά και καταγάλανα μάτια, πάντα πρώτος στα μαθήματά του, σημαιοφόρος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου και ηγετική μορφή των αγωνιζόμενων μαθητών για αποτίναξη του Βρετανού δυνάστη. Λόγος του και κουβέντα του ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας, μονολογούσε όταν βρισκόταν με τη μάνα του.

Τον Αύγουστο του 1955 ως ηγετικό στέλεχος της Άλκιμου Νεολαίας Ε.Ο.Κ.Α. (Α.Ν.Ε), συμμετείχε στη μαθητική εκδρομή-προσκύνημα του σχολείου του στην Ελλάδα. Σημαιοφόρος με τη στολή και το πηλήκιο του Γυμνασίου του που κρατά τη Γαλανόλευκη κατά την τελετή κατάθεσης στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Δέος διαπέρασε τον Πετράκη Γιάλλουρο την πρώτη φορά που αξιώθηκε να πατήσει το πόδι του στη Μητέρα Πατρίδα σε μαθητική αποστολή στην οποία συμμετείχε και ο ήρωας της αγχόνης Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Γράφει στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μία βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος …»

Επιστρέφοντας από την Ελλάδα αναλαμβάνει υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του σχολείου του και εντάσσεται στο αντάρτικο της ΕΟΚΑ. Γρήγορα είχε για τα καλά στο στόχαστρο των βρετανών αποικιοκρατών.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1956, σημαιοφόρος της γαλανόλευκης σε αντιαποικιακή διαδήλωση, πυροβολήθηκε στην καρδιά από Άγγλο υπαξιωματικό ποτίζοντας με το άλκιμο αίμα του το δένδρο της πανώριας Λευτεριάς.

Ο πιο ευαίσθητος ρόλος στα χρόνια του αγώνα ανατέθηκε στη νεολαία. Ύψωναν πεισματικά την Ελληνική σημαία στα σχολεία, έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, διένεμαν φυλλάδια και προκηρύξεις, μετέφεραν κρυφά στον κόρφο τους με κάθε εχεμύθεια το ταχυδρομείο και οπλισμό της Ε.Ο.Κ.Α. Περιφρουρούσαν την παθητική αντίσταση, οργάνωναν μαχητικές διαδηλώσεις και με κάθε τρόπο αντιστέκονταν στη βία των αποικιοκρατών. Τα μαθητούδια της ΕΟΚΑ πλήρωσαν βαρύ τίμημα, στα κρατητήρια των φυλακών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα χέρια αδίστακτων τούρκων και άγγλων βασανιστών, στις ενέδρες κατά των αποικιοκρατών, στο καθαγιασμένο σχοινί της αγχόνης. Η «Μάχη της Σεβερείου Βιβλιοθήκης», του Παγκυπρίου Γυμνασίου στις 26 και 27 Ιανουαρίου του 1956, καταγράφεται ως μία από τις συγκλονιστικότερες πράξεις μαχητικής συμμετοχής των μαθητών στον Αγώνα.

Δυστυχώς, λόγω σειράς θανάσιμων πολιτικών λαθών αλλά και ραδιουργιών εκ μέρους ντόπιων και ξένων εμπόρων των εθνών, η μικρή μας πατρίδα εξακολουθεί να στενάζει κάτω από την μπότα του νεοθωμανού κατακτηκτή. Μοναδική συνταγή σωτηρίας είναι η γαλούχηση της σημερινής μας νεολαίας στα νάματα της εποποιίας του 1955-59, η πιστή προσήλωση στις οικουμενικές αξίες τςη Ελληνικής μας Παιδείας και η ανάληψη ευθύνης εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας για ανένδοτο αγώνα μέχρι τη δικαίωση.

Πετράκη Γιάλλουρε και μαθητούδια της ηρωοοτόκου ΕΟΚΑ, υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της θυσίας σας. Νάστε βέβαιοι πως κρατάμε ψηλά τη σημαία του αγώνα που μας κληροδότησες εσύ και τα αμούστακα συμμαθητούδια σου ως ιερή παρακαταθήκη. Τον άλλο μήνα, γιορτάζοντας την Ημέρα Ήρωα Μαθητή, θα προσκυνήσουμε ευλαβικά τους τάφους σας ανανεώνοντας τη ρητή δέσμευσή μας πως η μαγιά που μας αφήσατε στο άγιο δισκοπότηρο της θυσίας σας, θα μετατραπεί σε ευλογημένο άρτο που θα θρέψει μια νέα γενιά εραστών της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Με την ευκαιρία αυτή, στέλλουμε ισχυρό μήνυμα προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας: Άριστοι των αρίστων είναι ο Πετράκης Γιάλλουρος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και οι συναγωνιστές τους. Αυτοί και μόνον αυτοί είναι οι οδοδείκτες της πορείας μας για κοινωνική προκοπή κι εθνική δικαίωση. Αυτό το μπόι θέλουμε να φιλοτεχνήσουμε ως πρότυπο της νέας γενιάς. Άντε, να βρεις τώρα μπόι στα μέτρα τους. Ο αγών συνεχίζεται!

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy