Τρίζουν τα κόκκαλά τους
Δεν ανήκω σε κόμμα. Δηλώνω ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ.
Από τα δελτία ειδήσεων των κυπριακών τηλεοπτικών σταθμών ακούω μόνον τις περιλήψεις των κυριοτέρων ειδήσεων. Από τις εφημερίδες αναγιγνώσκω τους τίτλους, υποτίτλους και πλαγιοτίτλους μόνον. Εάν υπάρχει κάτι νεότερο και ενδιαφέρον, μελετώ και το περιεχόμενον.
Σταμάτησα και να ψηφίζω όταν η Βουλή των Αντιπροσώπων πριν από μερικά χρόνια κατά πλειοψηφίαν υιοθέτησε τον ούτω καλούμενο νόμο «Ακιντζί», όταν αυτός απαίτησε όπως στα εκπαιδευτήριά μας μη γίνεται αναφορά στο δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού Ελληνισμού απαίτησε την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα.
Δεν έχω καμιάν αμφιβολία ότι αν οι Τούρκοι απαιτούσαν να μην εορτάζεται η 1η Απριλίου 1955 θα ικανοποιούσαν και αυτήν την απαίτησή τους.
Η απενοχοποίηση της Τουρκίας και η υποταγή στην κατοχή είναι ο σκοπός όλων των τουρκοπροσκυνημένων στις ελεύθερες περιοχές.
Κάθε εκδήλωση για αντίθεση στην κατοχή και απελευθέρωση θα θεωρείται «σοβινισμός» και όσοι πρωτοστατούν θα χαρακτηρίζονται «φασίστες» και «ακροδεξιοί». Θα ανησυχούν για την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου λόγω της ανεξέλεγκτης εισροής λαθρομεταναστών, και θα θεωρούνται υπέρμαχοι «των φυλετικών διακρίσεων».
Τώρα, όσον αφορά τις συνεδριάσεις της Βουλής των Αντιπροσώπων, ιδιαίτερα εκείνες των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών και οι σημειούμενες αντιπαραθέσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με εποικοδομητικό διάλογο και δημιουργικές διαδικασίες, όχι μόνο διάλογος δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, αλλά σε μερικές περιπτώσεις «καραγκιοζιλίκια» απ’ ό,τι τουλάχιστον μας προβάλλουν από τηλεοράσεως.
Ο καθένας ενδιαφέρεται για την προσωπική του προβολή και εκείνην του κόμματός του με στόχο την επανεκλογή για να αποκομίσουν προσωπικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη.
Εάν πρώτος στόχος δεν είναι η εθνική συμφιλίωση, η ενότητα σκοπού και δράσης για τερματισμό της τουρκικής κατοχής και η δημιουργία ενός ενιαίου και αρραγούς εθνικού μετώπου, για τον σκοπόν αυτόν εδραιώνουν την κατοχή.
Παράλληλα, όμως, και η θωράκιση του κυπριακού Ελληνισμού από τις πάσης φύσεως εγκληματικές ενέργειες, που έχουν κυριολεκτικά διαλύσει τον ηθικό ιστό, θα πρέπει να είναι το θεμέλιο της κυπριακής κοινωνίας.
Και επειδή προσφάτως γίνεται πολύς λόγος για «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» της νεολαίας, νομίζω ότι … «αλλού μας τρώει και αλλού κνηθούμαστε».
Τρίζουν τα κόκκαλα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και του Πετράκη Γιάλλουρου για το κατάντημα της νεολαίας, που αυτό που χρειάζεται είναι ηθική και εθνική διαπαιδαγώγηση, αν πρόκειται να αγωνιστεί για την απελευθέρωση της Κύπρου.
