Η ΝΑΤΟϊκή ανάσχεση της Ρωσίας
Είναι γνωστή και αποτέλεσε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, η πολιτική της ΑΝΑΣΧΕΣΗΣ - ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗΣ, γνωστής ως CONTAINMENT.
Με έξυπνο τρόπο το ΝΑΤΟ οργάνωσε τo 1994 τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (ΣγτΕ), που είναι πρόγραμμα πρακτικής διμερούς συνεργασίας μεταξύ του ΝΑΤΟ και των συμμετεχόντων κρατών. Ο ΣγτΕ δίδει τη δυνατότητα στα συμμετέχοντα κράτη να αναπτύξουν διαφόρων ειδών σχέσεις με το ΝΑΤΟ, επιλέγοντας τις προτεραιότητες συνεργασίας στη βάση εθνικών συμφερόντων, αναγκών και δυνατοτήτων, εφαρμοζόμενες, από κοινού, στον βαθμό που επιλέγει το κάθε συμμετέχον κράτος. Στον ΣγτΕ συμμετείχαν μετά το 1997 όλες οι πρώην χώρες μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας (ΣτΒ) και οι πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες (ΣΔ) της πρώην ΕΣΣΔ. Η μόνη χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο εκτός του ΣγτΕ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με την πάροδο του χρόνου, μετά το 1997, όλες οι πρώην χώρες μέλη του ΣτΒ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία και Βουλγαρία) εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και από τις πρώην ΣΔ της πρώην ΕΣΣΔ εντάχθηκαν στη Βορειοατλαντική Συμμαχία η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία, που συνορεύουν με τη Ρωσία. Εκτός ΝΑΤΟ έμειναν η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Λευκορωσία, η Αρμενία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν, χώρες που βρίσκονται δυτικά και νότια της Ρωσίας. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ εφαρμόζουν μια νέα πολιτική ανάσχεσης σήμερα κατά της Ρωσίας και δημιουργούν μια νέα ψυχροπολεμική κατάσταση. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προσπαθούν να εντάξουν ως συμμάχους τους στη νέα αυτή πολιτική ανάσχεσης τώρα την Ουκρανία, τη μεγαλύτερη πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, και ίσως μελλοντικά προχωρήσουν με τη Γεωργία, το ήδη φιλικό τους Αζερμπαϊτζάν και μετά τη Λευκορωσία. Σε ό,τι αφορά την τελευταία θα δυσκολευτούν, γιατί πρώτα θα πρέπει ν’ ανατρέψουν την κυβέρνηση Λουκασένκο με εσωτερική εξέγερση του λαού και τοποθέτηση εγκάθετου δικού τους ηγέτη.
Με τη σημερινή κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στην περιοχή, η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση και, εκ των πραγμάτων, είναι υποχρεωμένη να εμποδίσει με κάθε τρόπο την ένταξη στο ΝΑΤΟ τής Ουκρανίας. Η Ρωσία με την απειλή δημιουργίας κρίσης ισχύος προσπαθεί να ανατρέψει τα σχέδια της Ουκρανίας και να περιορίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ πέριξ της. Σε αντίθετη περίπτωση, η θέση της Ρωσίας θα γίνει δυσχερέστερη. Η Ρωσία στη θέση που βρίσκεται πρέπει να εξεύρει ισχυρούς συμμάχους με καλύτερο και ισχυρότερο την Κίνα.
Από πλευράς τους οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ είναι και αυτοί σε δύσκολη θέση, γιατί στη συμμαχία βρίσκονται και οι αδύναμοι κρίκοι, που είναι οι χώρες της Βαλτικής, και σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο θα πρέπει να τις προστατεύσουν. Επίσης, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η απροθυμία κάποιων χωρών της Συμμαχίας να μπουν σ’ έναν πόλεμο που θα έχει επιπτώσεις στην οικονομία τους, όπως η Γερμανία, που προμηθεύεται φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Η εν λόγω κρίση, κατά την άποψη του γράφοντος, αν και είναι διαφορετική από την κρίση των πυραύλων της Κούβας, είναι πιο σοβαρή.
Αξιοσημείωτη είναι η θέση της Ρωσίας, που συνέχισε να στέλνει φυσικό αέριο στην Ευρώπη καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, καθώς και πιο πρόσφατα στον απόηχο της προσάρτησης της Κριμαίας. Η Μόσχα είναι απίθανο να θέλει να διακινδυνεύσει να βλάψει τη φήμη της ως αξιόπιστου προμηθευτή και αυτήν τη φορά.
Ο γράφων ευελπιστεί ότι οι δύο υπερδυνάμεις θα μετρήσουν καλά τις δυνατότητές τους, καθώς και τα αποτελέσματα ενός γενικευμένου πολέμου, που σίγουρα θα επηρεάσει όλη την υφήλιο.
