Και ενώ ο κόσμος φλέγεται, στην Κύπρο βαρκούλες αρμενίζουν!!! Συνεχίζουν κάποιοι με την προσφιλή τους τακτική να επιχειρούν την πλήρη αποενεχοποίηση της Τουρκίας στο Κυπριακό, ώστε να αποδεχθούμε στην ουσία ΜΟΝΟ με αυτόν τον τρόπο μια λύση σερβιρισμένη στο πιάτο, το οποίο, όμως, όταν έρθει η ώρα, κινδυνεύουμε να το... φάμε χωρίς ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Και τι ακριβώς εννοούμε; Βλέποντας την αδίστακτη στάση της Τουρκίας να καταρρίπτει με τόση άνεση, και με καθόλου τυχαίο τρόπο και τακτική, ένα πολεμικό αεροπλάνο της Ρωσίας, διερωτόμαστε σε περίπτωση λύσης, μια Κύπρος σ’ ένα ομοσπονδιακό σύστημα που τη θέλει αποστρατιωτικοποιημένη -και άρα γυμνή και αδύναμη από ένοπλες δυνάμεις- με ποιον τρόπο θα αντιδράσει και θα αποτρέψει τις όποιες στρατιωτικές και άλλες επιθετικές επεμβάσεις;
Ποιος θα μας διασφαλίσει από εξωτερικές απειλές, όταν και εφόσον πολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα επιτρέψουν αυτές τις συνθήκες; Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε μιαν Τουρκία που ιστορικά και διαχρονικά, όπως άλλωστε αποδεικνύεται και σήμερα, εφαρμόζει με κάθε αδιστακτότητα τους σχεδιασμούς της, οι οποίοι απορρέουν είτε από οικονομικά είτε από στρατηγικά συμφέροντα, είτε ακόμη και επεκτατικές και άλλες βλέψεις; Υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ακόμη ότι δεν τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας της Τουρκίας;
Μιας χώρας που, μεταξύ άλλων, παραβιάζει καθημερινά και προκλητικά τόσο τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας όσο και την ΑΟΖ της Κύπρου, και την ίδια στιγμή δεν διστάζει να προχωρεί στην κατάρριψη ενός πολεμικού αεροσκάφους της Ρωσίας που συνιστά υπερδύναμη, επειδή εισήλθε στο FIR της για 17 δευτερόλεπτα; Δεν τίθεται θέμα αξιοπιστίας της Άγκυρας, όταν βάζει σε περιπέτειες τις σχέσεις της με τη Μόσχα, όχι γιατί απειλήθηκαν τα κυριαρχικά της δικαιώματα όπως διατείνεται, αλλά γιατί ένιωσε ότι απειλούνται οι σχεδιασμοί της στη Συρία; Εκτός των προαναφερθέντων και μέσα από την κρίση στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες σαφώς επηρεάζουν και το Κυπριακό, προκύπτουν σοβαρά και κρίσιμα ερωτήματα και για τη στάση της Κύπρου. Και αναφερόμαστε στη στιγμή κατά την οποία το ΝΑΤΟ έμπρακτα έδειξε τη στήριξη του στην Τουρκία, εφόσον, όπως τονίστηκε, παραβιάστηκαν τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Αλήθεια, η Λευκωσία πού ήταν σε αυτήν τη θετική συγκυρία; Γιατί δεν άρπαξε και δεν εκμεταλλεύθηκε πολιτικά την ευκαιρία για να υπερασπιστεί στην ουσία τα κυριαρχικά της δικαιώματα, έστω και στα... χαρτιά; Δυστυχώς, η Κύπρος συνεχίζει την τακτική του συμβιβασμού. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι μας δίνεται η εντύπωση πως και περιθώριο αντίδρασης να υπάρχει, εμείς θα συνομιλούμε στην ίδια βάση όπως ακριβώς επέβαλε η Τουρκία. Για επίτευξη δικών μας απαιτήσεων, σε μια προσπάθεια έστω να διασφαλίσουμε την ασφάλεια του νησιού, ούτε λόγος...
